ChristenUnie wil misbruik door 'anorexia coaches' aanpakken
De ChristenUnie wil misbruik zoor zogenaamde pro-ana coaches aanpakken. Het Centrum Kinderhandel en Mensenhandel (CKM) en de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen trokken hierover al eerder aan de bel. De ChristenUnie wil nu dat er in Amsterdam een online campagne komt om slachtoffers te bereiken. Daarnaast wil de fractie dat de mogelijkheden voor slachtoffers om op een laagdrempelige manier zich te melden, vragen te stellen of anoniem aan de bel te trekken worden uitgebreid. Ook wil de ChristenUnie dat zorgverleners in Amsterdam beter worden toegerust om deze vorm van misbruik te herkennen of middels hulpverening te voorkomen. Daarom stelt de fractie van de ChristenUnie vandaag schriftelijke vragen aan het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam.
Seksueel misbruik van minderjarigen is een zeer ernstige en pijnlijke zaak. Helaas komt dit in de hedendaagse samenleving nog relatief veelvoudig voor op allerlei manieren. Een manier hiervan die tot nu toe te weinig aan het licht is gebracht, is het misbruik binnen de pro-ana beweging door anorexia ‘coaches’. Dit onderwerp is in 2019 ook gerapporteerd door de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen.[1] Deze coaches blijken voornamelijk volwassen mannen te zijn die afvalcoaching bieden met seksuele intenties: In ruil voor tips eisen zij naaktfoto’s of seks van de kwetsbare minderjarige.
Het Centrum tegen Kinderhandel en Mensenhandel (CKM) heeft 2 maart 2020 geopenbaard dat het aantal coaches en de vraag ernaar enorm is gegroeid binnen een jaar.[2] De fractie van de ChristenUnie vindt het zorgwekkend dat er met de openbaring van de inzichten over de pro-ana beweging vanuit de politiek nog weinig aandacht is besteed aan deze doelgroep. Onder andere ook omdat een deel van deze coaches zich strafbaar maken aan “feiten als grooming, kinderporno, sextortion, afpersing, afdreiging en seksueel misbruik”[3].
De fractie van de ChristenUnie maakt zich ernstige zorgen over deze vorm van misbruik. De zaak van misbruik door pro-ana coaches vindt zich weliswaar grotendeels achter de schermen plaats en betreft een specifieke groep, echter zijn de gevolgen van deze vorm van misbruik erg desastreus gezien de kwetsbaarheid van de eetstoornis en leeftijden.
Het CKM pleit voor meer actie ter preventie middels een online campagne. De fractie van de ChristenUnie ondersteunt dit en pleit er in het bijzonder voor dat de gemeente Amsterdam dit initieert zodat andere gemeenten ook in dit voetspoor kunnen treden. De fractie van de ChristenUnie stelt deze vragen aan het college om meer inzicht te krijgen in hoeverre het college met dit onderwerp bezig is en of het een dergelijke campagne zal initiëren. Daarbij dient te worden opgemerkt dat het van belang is dat de campagne echt gericht dient te zijn op de slachtoffers van deze specifieke vorm van misbruik en niet binnen het bredere perspectief van slachtoffers van seksueel misbruik omdat de belevingswereld van meisjes en vrouwen met anorexia erg specifiek is vanwege het bijkomende ziektebeeld.
Vragen aan het college:
- Is het college bekend met de pro-ana beweging en het misbruik van minderjarige meisjes door volwassen mannen die zich voordoen als goedaardige anorexia ‘coaches’?
- Zijn er binnen de gemeente Amsterdam cijfers bekend van meldingen en slachtoffers van misbruik door anorexia ‘coaches’?
- Welke maatregelen worden er momenteel genomen om misbruik door pro-ana coaches tegen te gaan?
- Van de vele aanbevelingen die het CKM geeft, zijn er enkele die goed op lokaal niveau uit te voeren zijn. De eerste is het voeren van een online campagne ter preventie, bewustwording en laagdrempelige hulp ten behoeve van de doelgroep. Is het college bereid om een dergelijke campagne op te zetten om de doelgroep slachtoffers te bereiken?
- De fractie van de ChristenUnie zou ook graag zien dat er een anonieme, laagdrempelige meldingsmogelijkheid of punt (denk aan chat o.i.d.) waar slachtoffers zich kunnen melden en vragen kunnen stellen gerealiseerd wordt. Echter aangezien de financiering van jeugdzorg aan anonieme slachtoffers lastig kan zijn is een dergelijke mogelijkheid voor slachtoffers om (anoniem) aan de bel te trekken en zich te laten informeren niet altijd beschikbaar. Is het college bereid te onderzoeken of er binnen Amsterdam een dergelijke laagdrempelige meldingsmogelijkheid (bijvoorbeeld een chat) waar slachtoffers zich anoniem kunnen melden gerealiseerd kan worden?
- In hoeverre zijn zorgverleners in Amsterdam al toegerust om bij de behandeling van het ziektebeeld van anorexia nervosa ook de mogelijke gevaren te betrekken van pro-ana coaches?
- Er zijn gevallen bekend dat meisjes tijdens hun opname nog steeds geheim contact hebben met hun coach. De tweede aanbeveling is het trainen van professionals die werken met meisjes met een eetstoornis om slachtoffers van deze coaches te herkennen. Is het college bereid om dergelijke trainingen binnen de Amsterdamse hulpverlening te faciliteren en stimuleren?
