‘Legalisering van xtc levert niets op’ (Opinie in Het Parool)
Veel Amsterdammers wentelen willens en wetens de gevolgen van drugsgebruik af op hun medemens en het milieu, schrijft Don Ceder (ChristenUnie) in reactie op Reinier van Dantzig (D66).
Het rapport De achterkant van Amsterdam heeft veel losgemaakt. Het beeld van een stad die de grip lijkt te verliezen als gevolg van ondermijning, drugscriminaliteit en onsamenhangend beleid, heeft flink wat stof doen opwaaien.
Dit soort oubollige retoriek van D66 is problematisch om een aantal redenen. Allereerst constateert het rapport dat Amsterdam lange tijd een tolerante houding heeft gehad ten opzichte van drugsgebruik in Amsterdam, met alle gevolgen van dien. D66 leest het rapport totaal anders: de afgelopen dagen benadrukken zij steevast dat wij van de ‘war on drugs’ af moeten. Het rapport constateert echter dat zo’n ‘drugsoorlog’ er nooit is geweest. Suggereren dat dit wel in het rapport te lezen valt, om zo een politiek punt te maken, is kwalijk.
In het rapport staat: ‘De facto is drugsgebruik in Amsterdam in verregaande mate gedecriminaliseerd en genormaliseerd.’ Hoewel ik het voorstel om drugs te legaliseren om een aantal redenen niet wijs vind, vraag ik mij ook af of D66 zelf wel echte argumenten heeft om voor legaliseren te pleiten, vooral nu zij zich vastklampen aan het argument dat ‘de war on drugs niet heeft gewerkt’, terwijl het rapport stelt dat deze oorlog er nooit is geweest.
75 miljoen aan cocaïne
Daarnaast doet D66 aan behendige framing door het in de media geregeld over xtc te hebben. D66 weet heel goed dat de gemeenteraad niet over de legalisering van xtc gaat, waardoor de Amsterdamse fractie eigenlijk geen lokale oplossing en voorstellen lijkt te hebben om de drugsproblematiek tegen te gaan.
Daarnaast gaat het rapport voor een groot deel niet over xtc, maar over cocaïne. Jaarlijks wordt er voor 75 miljoen aan cocaïne gesnoven in Amsterdam. Het lijkt alsof D66 daar niets van vindt en daarmee een blinde vlek heeft voor een groot deel van de ondermijningsproblematiek. Want hoe zou legalisering van xtc de Amsterdamse drugsproblematiek als gevolg van cocaïnehandel en -gebruik kunnen oplossen?
En hiermee blijft een belangrijk aspect van het drugsdebat onbelicht. Namelijk dat er veel (vaak hoogopgeleide en goed verdienende) Amsterdammers zijn die voor een korte roes willens en wetens de gevolgen van drugsgebruik afwentelen op de medemens, het milieu en de jongeren die de criminaliteit in worden gezogen. Overigens, wat betreft het pleidooi voor een snelle invoering van staatswiet raad ik eenieder aan om zich te verdiepen in de huidige problematiek in Canada: criminaliteit lijkt daar niet te dalen door legalisering.
Veelkoppig monster
Ik wil een vernieuwd pleidooi houden om de huidige regels te handhaven. Nu het rapport concludeert dat er door gebrekkige handhaving nooit een ‘war on drugs’ heeft plaatsgevonden, kunnen we ook niet de voorbarige conclusie trekken dat handhaving niet werkt.
Daarnaast vergeten veel mensen dat regels in beginsel bestaan en ingevoerd worden om de meest kwetsbaren te beschermen. Op plekken waar geen regels zijn en geen consequente handhaving is, geldt namelijk het recht van de sterkste. Dat geldt dus ook voor Amsterdam als het gaat om evenementen, overlast, de woning- en huurmarkt en ook ons drugsbeleid. En hoewel ik van mening ben dat drugsgebruik in de stad meer een zorgvraagstuk dan een handhavingsvraagstuk is, begint een coherent drugsbeleid wel bij het consequent handhaven. Zowel op de Zuidas, als in Zuidoost, als op een festival.
Wat heeft de jarenlange gedoogfilosofie Amsterdam nou echt opgeleverd? Is het echt zo dat Amsterdam de gouden formule te pakken heeft en de rest van de wereld een ouderwetse verloren strijd tegen drugsgebruik aan het voeren is? Ik waag dat te betwijfelen door te kijken naar de ranglijsten van Europees drugsgebruik. Ik zie dan namelijk dat Amsterdam in Europa op nummer 2 staat aangaande cocaïnegebruik en zelfs Europees koploper is als het gaat om mdma. Hoe zou verdere normalisering en legalisering dan tot minder drugsgebruik en criminaliteit leiden?
Hoewel ik ook niet alle oplossingen voor het veelkoppig monster genaamd ondermijning heb, geloof ik wel dat het in elk geval tijd is om afscheid te nemen van ons oubollige imago als drugsstad waar alles mag. Ik geloof dat Amsterdam haar imago in korte tijd kan veranderen en internationaal bekend kan staan als stad van hoop, gezondheid en gerechtigheid.
Ik zal mij daar in elk geval volledig voor inzetten en gooi bij deze een lijntje uit naar andere partijen om dit samen te realiseren.
